Ode aan samen leven / samenleven

samen zijn

samen lachen

samen huilen

samen zijn, dat wil toch iedereen

voor elkaar en voor de generaties die nog komen

de uitdaging is groot

de laatste klimaattop in Parijs was een kleine en een grote stap ineen

de ontkenning voorbij maar nog zo ver te gaan

er zijn zoveel lessen die de wereld nog leren kan

die wij mensen nog leren kunnen

die ik zelf nog leren kan

velen van ons leven in meer of mindere luxe

we hebben een voetafdruk die er niet om liegt

als iedereen zou leven als een gemiddelde Nederlander

was de aarde ieder jaar al op 27 april opgebruikt

en velen van ons zijn geen gemiddelde Nederlander

op die momenten van besef wil ik mezelf vertellen

dat rijk leven en veel consumeren geen synoniemen zijn

en tegelijk dat ook gedisciplineerd consuminderen niet de oplossing hoeft te zijn

een radicaal andere waardering van wat het leven te bieden heeft is dat wel

alleen dan kun je inleveren zonder te verliezen

het leven waarderen om wie we zijn

niet om wat we hebben

en niet op de top van de mensenrots

maar verbonden met alles en iedereen

samen kunnen we er een succes van maken

niet alleen, niet ieder voor zich

overleven gaat niet over een individueel recht van de sterkste

maar over een soort die in staat is zich aan te passen aan omstandigheden

wie vrijheid wil voor zichzelf

moet willen zien wanneer zijn vrijheid de vrijheid van een ander beperkt

want voor anderen ben jij de ander

wie ruimte wil voor zichzelf

moet willen zien wanneer hij de ruimte van een ander inneemt

want voor anderen ben jij de ander

wie bezit wil voor zichzelf

moet willen zien wanneer zijn bezit ten koste gaat van anderen

want voor anderen ben jij de ander

wie rechten claimt zonder plichten

leeft niet samen

die leeft alleen

maar we zijn niet alleen

we zijn niet individueel

we zijn niet ikke

we zijn niet eens ons

we zijn deel van een veel groter geheel

altijd en overal

met één gezamenlijke bestemming 

wat de één direct raakt

raakt iedereen indirect

ik heb een droom

dat we onze bron hervinden

ervaren hoe we schakels zijn in een web van samenleven

zien hoe onze gemodelleerde wereld niet meer is dan dat

een model, geen werkelijkheid

de werkelijkheid is buiten

niet in boeken, niet op tv, niet op internet

maar in de natuur, in de cultuur, in het leven

niet alles wat je niet ziet bestaat niet

niet alles wat je niet voelt is afwezig

niet alles wat je niet ervaart is hekserij

als onze taal tekortschiet en we voor verbindingen geen woorden hebben

gaan die verbindingen niet weg

als onze rekensommen tekortschieten en we voor vervuiling en verdrukking geen kostprijs hebben

gaan die vervuiling en verdrukking niet weg

we kunnen ze negeren zoveel we willen

ze blijven reëel

en we blijven verbonden

en de werkelijkheid haalt ons in

is het zo gek als andere mensen

met dieren spreken? en met bomen voelen?

met voeding gezond blijven? en met kruiden genezen? 

is het zo gek als onzichtbare energieën

alles met alles verbinden?

we hebben ontzettend veel bijgeleerd

door te specialiseren en de wereld in steeds kleinere stukjes te knippen

we kennen de kosmos als radiogolf

en het godsdeeltje als kwantumcorrectie

maar tegen welke prijs

want langzaam lijken we de verbanden tussen die kleine stukjes te verliezen

en zo ontnemen we onszelf het zicht op het geheel

en is het dan wel zo gek als mensen lijdend op hun eigen vierkante postzegel

geluk, vrijheid en een eigen werkelijkheid claimen?

of het nu gaat om corona, klimaat, integratie of geopolitiek

en mag je dan wel hopen dat meer kennis, meer wetenschap en meer eigen gelijk

terugleidt naar een rechter pad?

of kijken we beter naar de achterliggende twijfels, angsten en pijnen?

en zijn die dan wel zo anders dan de jouwe of de mijne?

kunnen we onze gemeenschappelijke gronden niet beter hervinden

als we luisteren, zien en in gesprek zijn

in plaats van aanhoren, wegkijken en veroordelen

als we verschillen accepteren om overeenkomsten te zoeken

als we elkaar vrije ruimte gunnen in plaats van onze eigen vrije ruimte te claimen

ieder hek om onze eigen vrijheid te beschermen is een muur voor anderen

en er zijn al veel te veel muren opgetrokken om op kapot te lopen

het is weer tijd om muren af te breken

laten we samen beginnen

om meer samen te zijn

dat wil toch iedereen